تاریخچه كنترل كننده های فازی
كنترل كننده های فازی برای اولین بار در سال ١٩٧٥ توسط ممداني و اصيليان جهت کنترل کوره سيمان استفاده شد در سال ١٩٧٨ هولمبلاد و اوسترگارد اولين كنترل كننده فازی را براي كنترل يك فرآيند صنعتي كامل، يعني كوره سيمان به كار بردند . از آن پس بود كه كنترل كننده های فازی در بسياري از دستگاهها از قبيل ماشين لباس شويي ، دوربين فيلمبرداري ، پلوپز و … و فرآيندهاي صنعتي مانند مترو و روباتيك و … به كار برده شد . كنترل فازي يك روش كنترل بر اساس منطق فازي است. در حقيقت اگر منطق فازي را به طور ساده ” محاسبه با كلمات به جاي اعداد ” بناميم، كنترل فازي را مي توان ” كنترل با جملات به جاي معادلات ” ناميد.
قواعد كنترل كننده های فازی
كنترل كننده های فازی شامل يك سري قواعد است. براي مثال براي يك كنترل كننده فازی داريم :
١ – اگر خطا منفي بود و مشتق خطا منفي بود، آنگاه خروجي خيلي منفي مي باشد.
٢ – اگر خطا منفي بود و مشتق خطا صفر بود، آنگاه خروجي كمي منفي باشد. و…
به مجموعه قواعد كنترل كننده های فازی، “پايگاه قواعد” مي گوييم. قواعد به شكل آشناي ” اگرآنگاه” مي باشند. با مجموعه قواعدي نظير فوق، كامپيوتر قادر خواهد بود با در نظر گرفتن خطا و مشتق خطا برنامه مربوطه را اجرا كرده و سيگنال كنترلي (خروجي كنترل كننده) را محاسبه كند.
اين نوع كنترل را مي توان اجرای عمل كنترل توسط يك اپراتور دانست . يك اپراتور با زير نظر گرفتن رفتار سيستم (ورودي به اپراتور ) و طبق تجربيات و دانسته هاي خود (پايگاه قواعد) يك فرمان كنترلي ( خروجي ) مي دهد يا پارامترهاي يك كنترل كننده را تنظيم مي نمايد. براي طراحي فازي روش هايی مانند مكان ريشه، طراحي بر اساس پاسخ فركانسي، جابجايي قطبها و غيره وجود ندارد.
طراحي كنترل كننده های فازی در صنایع مختلف کاربرد بسیار دارد.
